1917

1917 Filmi Üzerine Bir Eleştiri: Bir Nefeste Savaşın Kalbine Yolculuk

Sam Mendes’in yönetmenliğini üstlendiği 1917, Birinci Dünya Savaşı’nın kaotik ve yıkıcı atmosferini derin bir gerçekçilikle izleyicilere sunmayı başaran etkileyici bir yapım. Film, sinematografik bir şaheser olmasının yanı sıra, anlatı yapısı ve teknik ustalığıyla da adından söz ettiriyor. Özellikle, Roger Deakins’in eşsiz görüntü yönetmenliği, filmi bir sanat eseri haline getiriyor.

Hikâyenin Basitliği ve Duygusal Derinlik

Film, iki genç İngiliz askeri, Schofield (George MacKay) ve Blake’in (Dean-Charles Chapman), zamana karşı yarışarak bir mesajı iletmek zorunda oldukları hikâyeyi anlatır. Mesaj, 1600 askeri bir Alman tuzağından kurtarmak için hayati öneme sahiptir. Hikâye yüzeyde oldukça sade görünse de, film ilerledikçe bu basitlik, karakterlerin duygusal derinliği ve savaşın insani boyutlarını vurgulayan bir anlatım aracına dönüşür.

Blake’in ailesine duyduğu sevgi ve Schofield’in hayatta kalma içgüdüsü gibi temalar, izleyiciyi savaşın bireysel etkileriyle yüzleştirir. Ancak, hikâyenin kimi zaman melodramatik bir tona kaydığı eleştirilebilir; karakterlerin anlık diyalogları, olayların ağırlığı karşısında biraz yetersiz kalabiliyor.

"Tek Plan" Tekniği: Etkileyici mi, Abartılı mı?

Filmin en dikkat çekici yönlerinden biri, tek bir uzun çekim gibi görünen bir teknikle çekilmiş olmasıdır. Bu yöntem, izleyiciyi savaşın ortasında hissettirme konusunda oldukça başarılıdır. Kamera, karakterlerin hemen arkasında ya da önünde hareket ederek, savaşın dehşetini ve belirsizliğini adeta bir oyun havasında aktarıyor.

Ancak bu teknik, bazı eleştirmenler tarafından aşırı stilize bulunabilir

. Özellikle, “tek plan” illüzyonunun, filmi bir “teknik şov” haline getirdiği ve dramatik etkiden zaman zaman ödün verdiği görüşü tartışma konusu olmuştur. Bununla birlikte, Roger Deakins’in görüntü yönetimi sayesinde teknik başarı, yalnızca bir görsel şölen olmanın ötesine geçiyor ve hikâyeye hizmet eden bir unsura dönüşüyor. Bu teknik, savaşın kaosunu ve karakterlerin yaşadığı gerilimi birebir hissetmemizi sağlıyor.

Gerçekçilik ve Savaşın Acımasızlığı

1917, savaşın kanlı ve karanlık doğasını gözler önüne sererken, aynı zamanda bu dehşetin ortasındaki insan hikâyelerine odaklanıyor. Birçok savaş filmi, kahramanlık anlatılarıyla izleyiciyi savaşın idealize edilmiş bir versiyonuyla baş başa bırakırken, 1917 tam tersine savaşın anlamsızlığına ve acımasızlığına odaklanıyor. Çürüyen cesetler, kurşunlardan harap olmuş manzaralar ve hayatın pamuk ipliğine bağlı olduğu anlar, filmin estetik ama rahatsız edici bir gerçekçilik sunduğunu gösteriyor.

Ancak bu gerçekçilik, zaman zaman savaşın daha geniş siyasi ve toplumsal boyutlarını göz ardı ediyor gibi görünebilir. Hikâye, tamamen bireysel bir bakış açısıyla sınırlı olduğu için, savaşın nedenlerine ya da sonuçlarına dair bir sorgulama yapmıyor. Bu, bazı izleyiciler için bir eksiklik olarak değerlendirilebilir.

Oyunculuk ve Karakter Derinliği

George MacKay’in performansı, filmin duygusal ağırlığını taşımada büyük bir rol oynuyor. Schofield’in umutsuzluk, korku ve dayanıklılık gibi duygularını yüz ifadeleri ve bedensel hareketleriyle ustaca yansıtıyor. Dean-Charles Chapman ise Blake rolünde daha kısa süre yer almasına rağmen, karakterine duygusal bir derinlik katmayı başarıyor. Ancak, yan karakterlerin – özellikle Benedict Cumberbatch ve Colin Firth gibi yıldız oyuncuların canlandırdığı rollerin – hikâyeye sınırlı katkı sağladığı ve daha sembolik bir işlev gördüğü söylenebilir.

Müzik ve Ses Tasarımı

Thomas Newman’ın besteleri, filmin atmosferine büyük katkı sağlıyor. Müzik, gerilimli sahnelerde izleyiciyi koltuğunun ucunda tutarken, daha sakin anlarda melankolik bir tınıyla savaşın insani bedelini hissettiriyor. Ayrıca, ses tasarımı da bir başka övgüyü hak ediyor. Patlamaların, kurşunların ve sessizlik anlarının dengesi, izleyiciye savaşın her an değişebilen temposunu yaşatıyor.

Sonuç

1917, Sam Mendes’in kişisel hikâyesinden ilham alan bir savaş destanı. Görsel olarak çarpıcı ve teknik açıdan yenilikçi olan film, savaşın bireysel ve insani boyutlarını etkileyici bir şekilde ele alıyor. Bununla birlikte, filmi kusursuz bir başyapıt olarak görmek yerine, savaşın daha geniş bağlamına dair sınırlı bir sorgulama sunduğunu göz önünde bulundurmak gerekiyor.

Film, izleyiciyi savaşın tam ortasına bırakırken, aynı zamanda insanlık ve dayanıklılık temalarını ön plana çıkarıyor. Bu yönüyle, 1917, savaş filmleri arasında özel bir yere sahip ve hem sinematografi hem de duygusal etkisiyle uzun süre hatırlanacak bir yapım.